Τι ΔΕΝ πρέπει να λέμε στα παιδιά σχετικά με το φαγητό και το σώμα τους

Ένας από τους καλύτερους τρόπους ενθάρρυνσης και καλλιέργειας θετικών αξιών για το φαγητό και την εικόνα του σώματος είναι να ξεκινήσουμε από την παιδική ηλικία. Υπάρχουν όμως ορισμένες δηλώσεις που δεν είναι χρήσιμες όταν προσπαθούμε να προωθήσουμε στα παιδιά μια υγιή σχέση με το φαγητό.

Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να μεταφέρουν λιγότερο από χρήσιμα μηνύματα για τα τρόφιμα με την πρόθεση να προσπαθήσουν να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους σχετικά με τη διατροφή.

Μία ειδικευμένη στις διατροφικές διαταραχές διατροφολόγος μοιράζεται συμβουλές για να μιλάτε στα παιδιά για το φαγητό

Η Rachel Larkey, MS, RD, CDN, CLC, εγγεγραμμένη διαιτολόγος που επικεντρώνεται στις διατροφικές διαταραχές (και υπηρετεί ως υπεύθυνη διατροφής σε ένα πρόγραμμα νοσηλείας για διατροφικές διαταραχές στο Bellevue της Ουάσινγκτον) μοιράζεται ποια μηνύματα πρέπει να αποφεύγονται με κάθε κόστος.

1. "Το/ Οι/... (τρόφιμο) είναι τόσο κακό για εσάς".

"Όταν δίνουμε ηθική αξία στο φαγητό, χάνουμε από τα μάτια μας τους πολλούς διαφορετικούς λόγους για τους οποίους τρώμε -διατροφή, πολιτισμός, γιορτή, άνεση, γεύση, ευχαρίστηση κ.ο.κ.- και τα πολλά υπέροχα πράγματα που μας δίνει το φαγητό, ακόμη και όταν δεν ταιριάζει στον κοινωνικό ορισμό του "υγιεινού", ο οποίος συχνά βασίζεται σε μια ωραιοποιημένη και μειωτική εκδοχή της διατροφικής επιστήμης ούτως ή άλλως", λέει η Larkey. "Αυτά τα μηνύματα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να πιστέψουν τα παιδιά ότι τα τρόφιμα είναι εγγενώς "καλά" ή "κακά", κάτι που μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για να νιώσουν τα ίδια "καλά" ή "κακά" για την κατανάλωση ενός συγκεκριμένου τροφίμου".

Ένας τρόπος για να αναδιαμορφωθεί αυτό θα ήταν απλά να προσφέρονται άλλες επιλογές. Αν το παιδί σας ζητάει ένα cupcake για πρωινό, δοκιμάστε: "Το cupcake δεν είναι στο μενού σήμερα. Τι θα ήθελες από αυτές τις άλλες επιλογές;" (Στη συνέχεια, μπορείτε να απαριθμήσετε διάφορα πράγματα που θα θέλατε να δοκιμάσει). Αν το παιδί σας ρωτάει αν ένα τρόφιμο είναι "καλό" ή "κακό", αυτή είναι μια πολύ καλή στιγμή για να μιλήσετε για τους πολλούς λόγους για τους οποίους τρώμε φαγητό εκτός από τη διατροφή και για το πώς τα τρόφιμα είναι ουδέτερα, προσθέτει η Larkey.

2. "Παίρνεις βάρος/δεν πρέπει να το τρως αυτό".

"Όταν δίνουμε σήμα στα παιδιά ότι επιτηρούμε το σώμα τους, ειδικά στο πλαίσιο του τι τρώνε, στέλνουμε τα μηνύματα ότι α) το να είσαι σε μεγαλύτερο σώμα είναι λάθος και β) ότι το φαγητό και οι επιλογές τους με το φαγητό είναι ο λόγος που το σώμα τους αλλάζει και γ) ότι η αύξηση του βάρους είναι κακή και πρέπει να αποφεύγεται", λέει η Larkey.

Στην πρακτική της, η Larkey εξηγεί ότι οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει ακούγοντας σχόλια σχετικά με την αλλαγή του σώματός τους συχνά αισθάνονται αμήχανα για το σώμα τους, ντρέπονται ή φοβούνται το φαγητό και περιορίζουν πολλές τροφές προκειμένου να παραμείνουν σε ένα συγκεκριμένο μέγεθος (ακόμη και εις βάρος της υγείας τους) και μερικές φορές αναπτύσσουν διατροφικές διαταραχές. Όταν εξετάζουμε πώς να αναδιαμορφώσουμε αυτό το συναίσθημα, η Larkey δεν προσφέρει άλλη επιλογή, επειδή είναι καλύτερο να μην σχολιάζουμε καθόλου αρνητικά το βάρος κάποιου.

3. "Είσαι τόσο υπέροχη/όμορφη/όμορφη!" (χωρίς άλλους επαίνους)

Ενώ τα κομπλιμέντα που βασίζονται στην εμφάνιση είναι εντάξει όταν χρησιμοποιούνται με φειδώ, η Larkey εξηγεί ότι είναι πολύ συνηθισμένο για τα παιδιά που έχουν οριστεί ως γυναίκες κατά τη γέννηση να δέχονται κομπλιμέντα που αφορούν συντριπτικά τη εξωτερική τους εμφάνιση ή την ομορφιά τους πάνω από τα άλλα χαρακτηριστικά τους. Προσθέτει ότι αυτό μπορεί να τους σηματοδοτήσει ότι η αξία τους βασίζεται στην εμφάνισή τους ή στην ικανότητά τους να ταιριάζουν σε ένα στενό περιθώριο του τι θεωρείται "όμορφο" από την κοινωνία, το οποίο συνήθως περιλαμβάνει το να είναι μικροκαμωμένα και αδύνατα.

"Είχα πολλούς ασθενείς που έπαιρναν κομπλιμέντα σε όλη τους τη ζωή για την ομορφιά και τη λεπτότητά τους. Αν και όταν το σώμα τους αλλάξει, αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή δυσφορία - είναι δύσκολο να καταλάβεις πού βρίσκεται η αυτοεκτίμησή σου, αν αυτή έχει συνδεθεί πάντα μόνο με την εμφάνισή σου", λέει η Larkey. "Αυτό μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη μιας διατροφικής διαταραχής ή σε αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης".

Οι φιλοφρονήσεις που δεν βασίζονται στην εμφάνιση μπορούν να ενισχύσουν την αίσθηση της αυτοεκτίμησης και της αυτοαξίας που δεν έχει τις ρίζες της στην εμφάνιση. Τέτοια κομπλιμέντα θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε σχετίζεται με τις δεξιότητες, την ευφυΐα, την επιμονή, τη γενναιότητα, την επίλυση προβλημάτων, το χιούμορ και τη δύναμη.

4. "Πρέπει να αδειάσεις το πιάτο σου πριν φύγεις από το τραπέζι".

"Τα παιδιά γεννιούνται ως φυσικά διαισθητικοί καταναλωτές τροφών. Συνήθως ακούνε αρκετά καλά τα σωματικά τους σήματα για πείνα, κορεσμό και άνεση", λέει η Larkey. "Όταν πιέζουμε τα παιδιά να τελειώσουν όλο το φαγητό στο πιάτο τους παρά το γεγονός ότι έχουν χορτάσει, μπορεί να τους στείλουμε το μήνυμα ότι πρέπει να αγνοήσουν τα σήματα πείνας και κορεσμού τους και τα αποσυνδέει περισσότερο από το σώμα τους".

Η Larkey εξηγεί ότι όταν βλέπει πελάτες που τους έλεγαν κάτι τέτοιο όταν ήταν παιδιά, συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα με ενοχές σχετικά με τη σπατάλη φαγητού, την κατανάλωση φαγητού πέρα από τον κορεσμό και ενοχές και για την υπερκατανάλωση τροφής. "Μερικές φορές αυτό μπορεί να προκαλέσει αντισταθμιστικές συμπεριφορές όπως η κάθαρση, η υπερβολική άσκηση ή ο περιορισμός για να "επανορθώσουν" το υπερβολικό φαγητό", λέει η Larkey.

Σύμφωνα με την Larkey, η ενθάρρυνση των παιδιών να αποκτήσουν και να παραμείνουν συνδεδεμένα με τα σήματα του σώματός τους είναι μια εξαιρετική εναλλακτική λύση σε αυτό. Όταν ένα παιδί θέλει να φύγει από το τραπέζι χωρίς να φάει ή χωρίς να φάει ό,τι υπάρχει στο πιάτο του, αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους. Το να τους ζητάτε να σταματήσουν και να σκεφτούν με ερωτήσεις όπως: "Τι αισθάνεσαι αυτή τη στιγμή;" ή "Πώς σου λέει το σώμα σου ότι έχεις χορτάσει;" είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ενθαρρύνετε τον προβληματισμό και να ακούτε τα σήματα του σώματός τους, λέει.

5. "Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να φας και αυτό/περισσότερο;"

"Η διατύπωσή του σηματοδοτεί στα παιδιά ότι είναι αρνητικό να πάρουν περισσότερο από κάτι ή να φάνε ένα συγκεκριμένο είδος φαγητού", λέει η Larkey. "Προσθέτει την ιδέα ότι ορισμένα τρόφιμα είναι καλά ή κακά και ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη μερίδα που "πρέπει" να τρώνε". Στην πραγματικότητα, λέει ότι η ποσότητα (και το είδος) των τροφίμων που χρειαζόμαστε διαφέρει όχι μόνο από άτομο σε άτομο, αλλά ακόμη και στο ίδιο άτομο από μέρα σε μέρα.

"Αυτό το συναίσθημα μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται να φάνε μπροστά σε άλλους και να απομονώνονται κατά τη διάρκεια των γευμάτων για να αποφύγουν την κριτική", εξηγεί η Larkey. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια αρνητική συσχέτιση με το να θέλει κανείς να φάει λίγο ακόμα, ακόμη και αν πεινάει, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμό ή σε αισθήματα ενοχής και ντροπής όταν παίρνουν ή θέλουν περισσότερο φαγητό.

"Αντ' αυτού, μπορείτε να εμπιστευτείτε ότι το σώμα των παιδιών σας μπορεί να τους πει πόσο να φάνε". Συνιστά να τους παρέχετε τα τρόφιμα που ελπίζετε ότι θα φάνε, αν μπορείτε, και να τους επιτρέπετε να επιλέγουν τι θα φάνε και πόσο. Αν δεν είστε σίγουροι για το πώς να ενθαρρύνετε τη διαισθητική διατροφή στα παιδιά, αυτό είναι σίγουρα εντάξει, αλλά υπάρχουν κάποιες χρήσιμες πηγές εκεί έξω με περισσότερες πληροφορίες, όπως ο οδηγός της Ellyn Satter για γονείς και παιδιά.

6. Οποιαδήποτε αρνητικά σχόλια για το δικό μας σώμα

"Τελευταίο αλλά σίγουρα όχι λιγότερο σημαντικό, τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια", λέει η Larkey. "Πολύ συχνά, οι γονείς είναι οι ήρωες και οι καλύτεροι φίλοι των παιδιών τους. Το σώμα τους φιλοξενεί το αγαπημένο τους πρόσωπο και είναι οδυνηρό για εκείνα να ακούνε ότι το μισούν. Ακούνε πάντα αυτά που λέμε και τα μιμούνται. Αν μας ακούσουν να λέμε "ουάου, το στομάχι μου φαίνεται απαίσιο" ή "Θεέ μου, έχω παχύνει τόσο πολύ", τους μαθαίνει να αντιπαθούν το σώμα τους, να φοβούνται το πάχος γενικά και τους δίνει το μήνυμα ότι υπάρχουν "καλά" σώματα, υπάρχουν "κακά" σώματα και ότι πρέπει να εξετάζουν συνέχεια προσεκτικά το δικό τους σώμα".

Αυτό είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα πράγματα που λέει η Larkey ότι ακούει από τους πελάτες της. "Είναι φυσιολογικό - όλοι μας είμαστε άνθρωποι που μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που έχει αυστηρά πρότυπα ομορφιάς, οπότε είναι λογικό να λέμε ασυνείδητα πράγματα για το σώμα μας με βάση αυτά που οι ίδιοι έχουμε μάθει", λέει.

***

Αρχική δημοσίευση: https://www.wellandgood.com/
Μετάφραση: Vis Vitalis Team
Πηγή φωτογραφίας: Unsplash / Kelly Sikkema