Ο τολμών νικά ήδη ενόσω τολμά

Κείμενο της Ανθής Ψωμιάδου, Συμβούλου ψυχικής υγείας, Behavioral Counselor, Life Coach

 

Η 7χρονη Ευαγγελία τόλμησε να πει στη δασκάλα της «Εγώ έτσι βλέπω τον ήλιο, με μαλλιά. Μη διορθώνετε συνέχεια τις ζωγραφιές μου».

 

Η Γιώτα τόλμησε να καταγγείλει τον σύζυγό της για ενδο-οικογενειακή βία.

 

Ο Σταύρος τόλμησε να πει στον καθρέφτη του «Τελικά, και οι άντρες κλαίνε. Και δεν χρειάζεται να ντρέπονται γι’ αυτό».

 

Η Νίκη τόλμησε να εκφράσει την άποψή της σε ένα meeting της ανδροκρατούμενης εταιρείας στην οποία εργάζεται, μετά από εφτά χρόνια προσβολών και υποτίμησης που δεχόταν.

 

Ο Πέτρος τόλμησε να δηλώσει στον πλούσιο επιχειρηματία πατέρα του ότι δεν θέλει να γίνει επιχειρηματίας.

 

Η Άρτεμις τόλμησε να παραδεχτεί στον εαυτό της ότι η υπερφαγία της είναι συναισθηματική και ότι τρώει για να καταπιεί μαζί με το φαγητό όλα αυτά που δεν εκφράζει με λέξεις ή δεν κάνει πράξη.

 

Η Μάρθα τόλμησε να πει στη μητέρα της «θα είμαι αυτό που είμαι εγώ και όχι αυτό που θες εσύ να είμαι».

 

Ο Ορφέας τόλμησε να αναλάβει μια υπόθεση έχοντας «απέναντί» του 20 μεγαλοδικηγόρους του εργοστασίου Τάδε που μολύνει το πόσιμο νερό μιας περιοχής με τα απόβλητά του.

 

Για κάποιους από αυτούς, η έκβαση της μάχης τους χαρακτηρίστηκε ως ήττα, γιατί αυτό που ακολούθησε δεν ήταν αυτό που προσδοκούσαν. Ήταν κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα θεωρούσαν νίκη. Ομοίως και οι ίδιοι.

 

Ίσως γιατί δεν γνωρίζουν ότι, επί της ουσίας, αυτό που ακολούθησε εξωτερικά δεν έχει καμία σημασία. Έχουν νικήσει αλλά δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Γιατί, η νίκη δεν εξαρτιόταν από το τι θα προκαλούσε η δράση τους εξωτερικά αλλά από αυτό που είχε ήδη συντελεστεί εντός τους.

 

Η νίκη είχε ήδη επιτευχθεί καθώς τολμούσαν· νίκη απέναντι στον φόβο που είχαν πριν αρθούν στο σημείο να τολμήσουν. Νίκη απελευθέρωσης από τη σκλαβιά του «δεν πιστεύω ότι μπορώ». Μια ήττα όντως σημειώθηκε παράλληλα με αυτή τη νίκη. Ήταν η ήττα του άτολμου και φοβισμένου προηγούμενου εαυτού τους, που πια δεν είναι ακριβώς ίδιος.

 

Μια αλλαγή έχει ήδη συντελεστεί. Κι αν τους φαίνεται λίγη και βλέπουν αυτό το τόλμημα ως μια σταγόνα στον ωκεανό της τεράστιας τόλμης που νιώθουν ότι δεν έχουν κατακτήσει ακόμα, είναι γιατί ξεχνούν ότι τα συστατικά αυτής της σταγόνας τόλμης είναι τα ίδια με εκείνα του ωκεανού της. Έχοντας γευτεί τη σταγόνα, έχουν γευτεί και τον ωκεανό. Και τώρα πια, γνωρίζουν.

 

 

 

Φωτογραφία: Sammie Chaffin / Unsplash